National İnterest’de , askeri uzman Sergey Rogov imzası ile yayımlanan makale M5 tarafından çevrilmiştir.
NATO üyesi olan devletler ile Rusya arasındaki ilişkiler karmaşık ve sorunlu olmaya devam ediyor. Bundan sonraki süreçte, her iki tarafın da etkileşimlerini daha olumlu bir düzleme taşımak için ortak çabaları gerekiyor.
Avrupa’daki güvenlik durumu neredeyse son otuz yılın en düşük noktasında. 2014’ten bu yana NATO ve Rusya; kara, deniz ve hava kuvvetleri ile yakın noktalarda faaliyet göstererek bazen tehlikeli yakınlaşmalara neden oluyorlar. 1980’lerin sonları-1990’ların başında kurulan, silah kontrolü ve güven oluşturma rejimi olan NATO büyük ölçüde yıprandı. NATO ve Rusya’nın bundan önceki dönemlerdeki iyi iletişimleri de bozuldu.
Bu gelişmeler taraflar arasında güveni zayıflatırken, ne NATO’nun ne de Rusya’nın istemeyeceği bir silahlı çatışmaya yol açabilecek olasıklıkları da artırıyor. Taraflar, öncelikli olarak karşılıklı askeri çatışma riskini azaltmaya çalışmalıdırlar.
Hem Amerikalılar, hem Ruslar hem de Avrupalılar bu konuda ciddi olarak endişelenmelidir. Geçtiğimiz dört ay boyunca, NATO ve Rusya’nın çatışma riskini nasıl azaltabileceğine dair ayrıntılı tartışmalar için Amerika Birleşik Devletleri, Rusya ve diğer Avrupa ülkelerinden emekli diplomatlar ve askeri subaylar da dahil olmak üzere otuzdan fazla güvenlik uzmanıyla bir araya geldik. Böyle bir çatışma olasılığının endişe verici derecede artması nedeniyle görüşmeler yaptık.
Görüşmelere katılan uzmanların fikirleri, mevcut durumun temel nedenleri konusunda önemli ölçüde farklılık gösterdi. Bununla birlikte uzmanlar olarak hepimiz, kimin suçlanacağını tartışmak yerine tarafların askeri gerilimleri hafifletmesini ve olası bir krizi önlemeye yardımcı olabilecek pratik önlemlere odaklanması gerektiği konusunda hemfikirdik.
Durum; taraflar arasında siyasi ve askeri temasların yeniden artırılması gerektiğini gösteriyor. Örneğin; Rusya Genelkurmay Başkanı ve ABD Genelkurmay Başkanı arasında daha sık yapılacak olan toplantılar olası gerilimi azaltmanın yollarını ve askeri yanlış anlamaları azaltacaktır.
Bu görüşmeler, NATO ve Rus savaş gemilerinin ve uçaklarının birbirine yakınken neler yapması gerektiğini düzenleyen “1972 ABD-Sovyet Deniz Olayların Önlenmesine İlişkin Anlaşması”nda yeni düzenlemeler yapılmasını sağlayabilir. Tarafların deniz ve havacıları şüphesiz ki oldukça profesyonel ve diğer tarafın yanlış yorumlayabileceği eylemlerden kaçınmak için belirlenen prosedürleri takip edeceklerdir.
Taraflar arasında sadece eski rekabet kuralları hatırlamamalı, aynı zamanda yeni risk azaltma önlemlerini de geliştirmeliyiz. Örneğin, NATO ve Rusya gözlem eşiklerinin düşürülmesi dahil olmak üzere tatbikatlar hakkında ek şeffaflıklar göz önünde bulundurmalıdır. Örneğin; Rusya bir tatbikat başlattığında NATO’nun üst düzey askeri liderlerinin bunu yanlış okumamaları için yeni temas kanalları konusunda anlaşabilirler. Aynı şey çok uluslu NATO kuvvetlerinin tatbikatlarına ilişkin Rusya’nın endişeleri için de geçerli olabilir.
NATO ve Rusya’nın, özellikle orta menzilli konvansiyonel saldırı sistemleri olmak üzere yeni silahlar konusunda daha fazla şeffaflık sağlayacak tedbirleri görüşmesi gerekiyor. Taraflar daha da ileri gidebilir ve birbirlerinin topraklarına yakın alanlarda savaş güçlerinin konuşlandırılmasına ilişkin karşılıklı sınırlamaları da değerlendirebilirler.
NATO ve Rusya uzun süredir füze savunma sistemleri hakkında sorunlar yaşıyor. Bu konudaki istişareleri canlandırmalı ve mevcut füze savunma sistemleri hakkında yıllık bilgi alışverişi yapmayı düşünmelidirler.
NATO üyesi devletler ve Rusya arasındaki ilişkiler karmaşık ve sorunlu. Her iki tarafın da etkileşimlerini daha olumlu bir düzleme taşımak için ortak çabaları gerekiyor. Bu arada, politikacılar ve askeri liderler önerdiğimiz karşılıklı önlemler hakkında da düşünmelidir. Bu adımlar bizi bölen temel sorunların çözümüne ve iyi bir atmosfere katkıda bulunabilir.
